Dziecko wychowane w duchu pedagogiki Marii Montessori to w założeniu osoba samodzielna, odpowiedzialna za siebie i świat, pracowita, o wyraźnie ukształtowanej postawie proekologicznej i pokojowej.
Rozwój dziecka dokonuje się według jego indywidualnego "planu rozwoju". Stąd nie można z góry tworzyć systemu wychowawczego i dydaktycznego bez uwzględnienia cech indywidualnych dziecka.
Rozwój dziecka dokonuje się etapami, wspólnymi dla wszystkich ludzi, choć mającymi różny stopień nasilenia, charakter i czas trwania. Są to tzw. "wrażliwe fazy" , których Maria Montessori wyróżniła kilka - na okres dzieciństwa przypadają:
- od 0 do 3 roku życia wrażliwa faza na mówienie, chodzenie;
- od 3 do 6 roku życia występują wrażliwe fazy na ruch, porządek, doświadczenia zmysłowe, zainteresowanie językiem, matematyką, otaczającym światem, pierwszymi kontaktami społecznymi.
Największe możliwości edukacyjne dziecka są wtedy, gdy wystąpi zjawisko "polaryzacji uwagi", czyli długotrwałej, pogłębionej koncentracji na danej czynności. Dziecko uczy się wtedy chętnie i szybko, łatwo i bez wysiłku. Następstwem zjawiska polaryzacji uwagi jest "normalizacja", czyli stan psychicznej równowagi i harmonii. Dziecko jest wtedy spokojne, opanowane, wrażliwe na otoczenie, wierzy w swoje możliwości, staje się odpowiedzialne za swoje czyny, coraz bardziej uniezależnia się od zewnętrznych wpływów. Normalizacja jest, więc głównym celem rozwoju i wychowania dziecka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz