Metoda dobrego startu

W porównaniu z oryginałem wprowadzono nowe elementy: formę i układ ćwiczeń, nowe zestawy wzorów z polskimi piosenkami ludowymi i dziecięcymi. W metodzie tej istotną rolę pełnią trzy podstawowe elementy: element wzrokowy (znak graficzny), element słuchowy (piosenka) i motoryczny (realizacja znaku graficznego z rytmem piosenki). Zgodnie z tymi elementami ćwiczenia stosowane w tej metodzie służą usprawnianiu czynności analizatorów: słuchowego, wzrokowego
i kinestetyczno-ruchowego. Przyczyniają się równocześnie do kształtowania lateralizacji
oraz orientacji w schemacie ciała, jak i przestrzeni. Wobec dzieci z trudnościami w pisaniu
i czytaniu metoda dobrego startu powinna być stosowana jako jedna z wielu metod. W tym wypadku bowiem obok rehabilitacji psychomotorycznej niezbędna jest jednoczesna rehabilitacja psychodydaktyczna, czyli ukierunkowana na sam proces czytania i pisania.
Metoda dobrego startu może być z powodzeniem stosowana w szkole specjalnej w stosunku
do dzieci, u których zaburzenia funkcji percepcyjno-motorycznych występują na tle zaburzeń pozostałych funkcji i dominują w obrazie klinicznym. Oczywiście w tym wypadku metoda ta będzie pełniła rolę wspomagającą wobec innych metod terapeutycznych.
W odniesieniu do dzieci bez zaburzeń można poddać metodę dobrego startu pewnym modyfikacjom na rzecz kształcenia twórczej, aktywnej postawy, np. w czasie ćwiczeń mogą one improwizować melodię do wskazanego wzoru lub odwrotnie – tworzyć własny wzór, ilustrując nim określoną piosenkę.